Dana Winner over Uit bewondering
Met meer dan 2,5 miljoen verkochte cd’s in binnen- en buitenland is Dana Winner één van de populairste zangeressen in België. De zangeres met de gouden stem kan intussen terugblikken op een succesvolle muziekcarrière die nu al ruim 25 jaar duurt. En 2016 is voor Dana zelfs één van de mooiste jaren uit haar carrière geworden.
Vanaf januari 2017 toert ze door Nederland met een spiksplinternieuw theaterconcert Uit bewondering; een boeiende mix van vroegere successen, nieuwe hits, onbekend eigen werk en een aantal covers. En tussen de liedjes door spreekt ze haar waardering uit over bijzondere mensen en zaken in haar leven en werk van de afgelopen 25 jaar.
Hoe zou jij jezelf omschrijven?
Mezelf omschrijven? Ik denk dat ik een doorzetter ben. Iemand die na verloop van jaren wel heel goed weet wat ze wil. Verder ben ik een ongeduldig iemand. Ik heb graag dat dingen vooruitgaan. En ik ben vrij direct. Diplomatie is niet zo aan mij besteed. Vroeger had ik dat nog veel erger. Dan zei mijn vader : ‘Ge moet uw tong drie keer ronddraaien voor ge iets zegt’.
Wat zou je graag aan jezelf veranderen?
Ik vind het heel moeilijk om mijn hoofd echt 100 procent leeg te maken. Ook als ik in mijn bed lig, dan blijft alles doormalen. Zelfs op vakantie is het heel moeilijk om tot rust te komen. Dat is iets dat in mijn genen zit: mijn vader was ook altijd maar aan het denken.
Wat is het verschil tussen Dana Winner en Chantal Vanlee?
Chantal Vanlee is mijn echte naam, maar de scheidslijn tussen Dana en Chantal is heel dun. Ik ben altijd mezelf gebleven. Vrienden van vroeger of mijn zus en drie broers herkennen heel vaak dingen van Chantal op het podium. Zo hoort het ook volgens mij. Ik kan geen ‘rolletje’ spelen. Een verschil is wel de kleding. Thuis draag ik casual of makkelijke kleren, maar als ik de bühne op stap, is dat dikwijls in kleren die ik ontwerp en een naaister speciaal voor mij maakt. Ik vind het belangrijk om als artiest representatief over te komen.
Wanneer wist je dat je een unieke stem had?
Als je op school uitgekozen wordt om in een musical de hoofdrol van Repelsteeltje te spelen, dan begin je dat wel te beseffen. Maar ik ben zelf erg bescheiden. Ik heb nog nooit geroepen dat mijn stem uniek is, ook al zijn er veel fans, concertorganisatoren en mensen uit het publiek die me laten weten dat ze kippenvel of tranen van ontroering krijgen wanneer ik zing.
Je draait al lang mee in de showbizz?
Mijn eerste optredens waren bij een plaatselijk kinderkoor en in de kroeg van het dorp waar ik op een bierbak werd gezet en moest zingen. In 1988 hebben de meiden van het volleybalteam waar ik toen bij speelde, me voor de grap ingeschreven voor een zangwedstrijd van de nationale radio. Ik won die en 2 jaar later had ik mijn eerste Top tien-hitje.
Sindsdien is het niet meer gestopt?
Ik zou het moeten narekenen, maar ik denk dat ik - in eigen land alleen al - ongeveer vijfenveertig singles en zo’n twintig albums op mijn palmares heb staan. En het doet natuurlijk ontzettend veel plezier dat na al die tijd mijn recentste album PUUR zeer goed ontvangen werd door het publiek en de pers en dat het intussen bekroond werd met platina.
Wat zijn de mooiste momenten uit je carrière tot nog toe?
Ik ben meer dan 25 jaar bezig, dus dat zijn er wel wat. Zo heb ik platen kunnen uitbrengen, in de hitparades gestaan en mogen optreden in België, Nederland, Duitsland, Zuid-Afrika, Oostenrijk, Denemarken, Zwitserland en Zweden. Ik heb tientallen awards en prijzen ontvangen van zowel het publiek als de muziekindustrie. Er zijn bloemen naar mij vernoemd. En er is zelfs een straat die mijn naam draagt. Al is het eigenlijk meer een keienpad (lacht).
Het voorbije jaar, 2016, is het jaar van Dana Winner geworden?
Ik heb meegedaan aan een tv-programma dat jullie kennen als De Beste Zangers van Nederland en dat was zo’n succes dat in eigen land jong en oud me weer in de armen gesloten heeft. Voor het eerst in mijn carrière hebben liedjes van mij het tot de eerste plaats van de download-hitlijst geschopt. Mijn album PUUR was op de dag van release al goed voor goud en afgelopen zomer won ik, nadat ik die onderscheiding in de jaren 90 al vijf keer ontvangen had, de award voor ‘Beste Zangeres’.
Eén van de meest kritische journalisten en muziekrecensenten van België schreef dat er qua timbre en frasering niemand aan jou kan tippen.
Dat was een mooi compliment uit een onverwachte hoek. Mijn versie van de Whitney Houston-klassieker One Moment In Time en nummers zoals Ik hou van jou en Weer verder gaan hebben blijkbaar heel wat mensen tot tranen toe geroerd. Het grote publiek dat mij kent van mijn vroegere hits zoals De oude man en de zee, Westenwind, Woordenloos en Zeven regenbogen heeft een Dana ontdekt die nummers vertolkt die recht naar het hart gaan.
Zing je die hits van vroeger nog?
Natuurlijk. Al zijn we intussen vijfentwintig jaar verder en ben ik geëvolueerd. Maar dat blijven prachtige nummers. In mijn theatervoorstellingen of tijdens mijn grote concerten zal ik altijd een mooie mix maken van mijn klassiekers, nieuw eigen werk en zorgvuldig uitgekozen covers. Voor ik me aan een nummer waag, moet ik het aanvoelen en moet ik weten dat ik er de mensen mee zal raken.
Je nieuwe theatervoorstelling heet Uit bewondering.
Toen ik net begon, was ik onwetend op muzikaal gebied. Maar de voorbije 25 jaar hebben mijn horizon verruimd. Ik heb boeiende mensen leren kennen en andere muzikale stijlen ontdekt. Ik heb veel bijgeleerd. Ook in mijn eigen persoonlijke leven heb ik op een kwarteeuw allerlei dingen meegemaakt. Ik ben nu op een leeftijd gekomen dat ik een voorstelling kan spelen waarin de mensen en zaken die ik bewonder aan bod komen.
Hoe zou je de voorstelling Uit bewondering omschrijven?
Als een voorstelling die de mensen niet mogen missen. (lacht) Kijk, ik blijf natuurlijk op de eerste plaats een zangeres. Daarom zijn de liedjes die ik in Uit bewondering zing het allerbelangrijkste. Het zal een mooie mix zijn van vroegere successen, nieuwe hits, onbekend eigen werk en een handvol covers. Maar tussen de liedjes door wil ik iets meer doen dan alleen maar het volgende nummer aankondigen. Ik voel dat ik een aantal dingen te vertellen heb. En dat doe ik ook. Maar het zingen blijft het allerbelangrijkste.
Wat doe je het liefst: de intieme theatervoorstellingen of je grote concerten met een uitgebreide band?
Dat is een keuze die ik niet kan maken. Ik doe ze allebei even graag. Het voorbije najaar heb ik vier geweldige concerten gespeeld met een veertienkoppige band. Dat was fenomenaal. Het publiek was laaiend enthousiast. Maar ik houd ook enorm van de sfeer en de intimiteit van het theater. De band met het publiek is daar zo intens en dat geeft me een geweldige kick. Ik houd ervan om met een theatervoorstelling te toeren die volledig staat, maar waar ook ruimte is voor spontane interactie met de mensen in de zaal.
Als je één onvergetelijk moment uit de laatste 25 jaar zou moeten uitkiezen, welk wordt dat dan?
Het liedje Het beste van mij dat ik zeventien jaar geleden met tranen in de ogen ingezongen heb toen ik net bevallen was van mijn dochter Chinouk. Ik had het nummer speciaal voor haar gemaakt. En nu is de cirkel rond, want dit najaar heeft ze op mijn grote PUUR-concerten een liedje voor mij gezongen.
Heb je het soms zwaar en lastig gehad in je carrière?
Zware en lastige momenten zijn er ook veel geweest. Dan sta je als artiest op een kruispunt en denk je van waar moet ik naartoe met mijn carrière? Dan slaat de twijfel even toe. Maar ik ben altijd mijn eigen weg blijven gaan. Ik heb altijd mijn hart gevolgd in de muziek. Ik ben niet het type om de stroming of de hype van het moment te volgen. Ik doe waar ik mezelf het beste in voel en dat is liedjes zingen die de mensen raken en pakken.
Uit bewondering van Dana Winner is tot en met 6 mei te zien in diverse Nederlandse theaters. Kaarten zijn online en aan de kassa’s van de theaters te koop. www.danawinner.nl
Vanaf januari 2017 toert ze door Nederland met een spiksplinternieuw theaterconcert Uit bewondering; een boeiende mix van vroegere successen, nieuwe hits, onbekend eigen werk en een aantal covers. En tussen de liedjes door spreekt ze haar waardering uit over bijzondere mensen en zaken in haar leven en werk van de afgelopen 25 jaar.
Hoe zou jij jezelf omschrijven?
Mezelf omschrijven? Ik denk dat ik een doorzetter ben. Iemand die na verloop van jaren wel heel goed weet wat ze wil. Verder ben ik een ongeduldig iemand. Ik heb graag dat dingen vooruitgaan. En ik ben vrij direct. Diplomatie is niet zo aan mij besteed. Vroeger had ik dat nog veel erger. Dan zei mijn vader : ‘Ge moet uw tong drie keer ronddraaien voor ge iets zegt’.
Wat zou je graag aan jezelf veranderen?
Ik vind het heel moeilijk om mijn hoofd echt 100 procent leeg te maken. Ook als ik in mijn bed lig, dan blijft alles doormalen. Zelfs op vakantie is het heel moeilijk om tot rust te komen. Dat is iets dat in mijn genen zit: mijn vader was ook altijd maar aan het denken.
Wat is het verschil tussen Dana Winner en Chantal Vanlee?
Chantal Vanlee is mijn echte naam, maar de scheidslijn tussen Dana en Chantal is heel dun. Ik ben altijd mezelf gebleven. Vrienden van vroeger of mijn zus en drie broers herkennen heel vaak dingen van Chantal op het podium. Zo hoort het ook volgens mij. Ik kan geen ‘rolletje’ spelen. Een verschil is wel de kleding. Thuis draag ik casual of makkelijke kleren, maar als ik de bühne op stap, is dat dikwijls in kleren die ik ontwerp en een naaister speciaal voor mij maakt. Ik vind het belangrijk om als artiest representatief over te komen.
Wanneer wist je dat je een unieke stem had?
Als je op school uitgekozen wordt om in een musical de hoofdrol van Repelsteeltje te spelen, dan begin je dat wel te beseffen. Maar ik ben zelf erg bescheiden. Ik heb nog nooit geroepen dat mijn stem uniek is, ook al zijn er veel fans, concertorganisatoren en mensen uit het publiek die me laten weten dat ze kippenvel of tranen van ontroering krijgen wanneer ik zing.
Je draait al lang mee in de showbizz?
Mijn eerste optredens waren bij een plaatselijk kinderkoor en in de kroeg van het dorp waar ik op een bierbak werd gezet en moest zingen. In 1988 hebben de meiden van het volleybalteam waar ik toen bij speelde, me voor de grap ingeschreven voor een zangwedstrijd van de nationale radio. Ik won die en 2 jaar later had ik mijn eerste Top tien-hitje.
Sindsdien is het niet meer gestopt?
Ik zou het moeten narekenen, maar ik denk dat ik - in eigen land alleen al - ongeveer vijfenveertig singles en zo’n twintig albums op mijn palmares heb staan. En het doet natuurlijk ontzettend veel plezier dat na al die tijd mijn recentste album PUUR zeer goed ontvangen werd door het publiek en de pers en dat het intussen bekroond werd met platina.
Wat zijn de mooiste momenten uit je carrière tot nog toe?
Ik ben meer dan 25 jaar bezig, dus dat zijn er wel wat. Zo heb ik platen kunnen uitbrengen, in de hitparades gestaan en mogen optreden in België, Nederland, Duitsland, Zuid-Afrika, Oostenrijk, Denemarken, Zwitserland en Zweden. Ik heb tientallen awards en prijzen ontvangen van zowel het publiek als de muziekindustrie. Er zijn bloemen naar mij vernoemd. En er is zelfs een straat die mijn naam draagt. Al is het eigenlijk meer een keienpad (lacht).
Het voorbije jaar, 2016, is het jaar van Dana Winner geworden?
Ik heb meegedaan aan een tv-programma dat jullie kennen als De Beste Zangers van Nederland en dat was zo’n succes dat in eigen land jong en oud me weer in de armen gesloten heeft. Voor het eerst in mijn carrière hebben liedjes van mij het tot de eerste plaats van de download-hitlijst geschopt. Mijn album PUUR was op de dag van release al goed voor goud en afgelopen zomer won ik, nadat ik die onderscheiding in de jaren 90 al vijf keer ontvangen had, de award voor ‘Beste Zangeres’.
Eén van de meest kritische journalisten en muziekrecensenten van België schreef dat er qua timbre en frasering niemand aan jou kan tippen.
Dat was een mooi compliment uit een onverwachte hoek. Mijn versie van de Whitney Houston-klassieker One Moment In Time en nummers zoals Ik hou van jou en Weer verder gaan hebben blijkbaar heel wat mensen tot tranen toe geroerd. Het grote publiek dat mij kent van mijn vroegere hits zoals De oude man en de zee, Westenwind, Woordenloos en Zeven regenbogen heeft een Dana ontdekt die nummers vertolkt die recht naar het hart gaan.
Zing je die hits van vroeger nog?
Natuurlijk. Al zijn we intussen vijfentwintig jaar verder en ben ik geëvolueerd. Maar dat blijven prachtige nummers. In mijn theatervoorstellingen of tijdens mijn grote concerten zal ik altijd een mooie mix maken van mijn klassiekers, nieuw eigen werk en zorgvuldig uitgekozen covers. Voor ik me aan een nummer waag, moet ik het aanvoelen en moet ik weten dat ik er de mensen mee zal raken.
Je nieuwe theatervoorstelling heet Uit bewondering.
Toen ik net begon, was ik onwetend op muzikaal gebied. Maar de voorbije 25 jaar hebben mijn horizon verruimd. Ik heb boeiende mensen leren kennen en andere muzikale stijlen ontdekt. Ik heb veel bijgeleerd. Ook in mijn eigen persoonlijke leven heb ik op een kwarteeuw allerlei dingen meegemaakt. Ik ben nu op een leeftijd gekomen dat ik een voorstelling kan spelen waarin de mensen en zaken die ik bewonder aan bod komen.
Hoe zou je de voorstelling Uit bewondering omschrijven?
Als een voorstelling die de mensen niet mogen missen. (lacht) Kijk, ik blijf natuurlijk op de eerste plaats een zangeres. Daarom zijn de liedjes die ik in Uit bewondering zing het allerbelangrijkste. Het zal een mooie mix zijn van vroegere successen, nieuwe hits, onbekend eigen werk en een handvol covers. Maar tussen de liedjes door wil ik iets meer doen dan alleen maar het volgende nummer aankondigen. Ik voel dat ik een aantal dingen te vertellen heb. En dat doe ik ook. Maar het zingen blijft het allerbelangrijkste.
Wat doe je het liefst: de intieme theatervoorstellingen of je grote concerten met een uitgebreide band?
Dat is een keuze die ik niet kan maken. Ik doe ze allebei even graag. Het voorbije najaar heb ik vier geweldige concerten gespeeld met een veertienkoppige band. Dat was fenomenaal. Het publiek was laaiend enthousiast. Maar ik houd ook enorm van de sfeer en de intimiteit van het theater. De band met het publiek is daar zo intens en dat geeft me een geweldige kick. Ik houd ervan om met een theatervoorstelling te toeren die volledig staat, maar waar ook ruimte is voor spontane interactie met de mensen in de zaal.
Als je één onvergetelijk moment uit de laatste 25 jaar zou moeten uitkiezen, welk wordt dat dan?
Het liedje Het beste van mij dat ik zeventien jaar geleden met tranen in de ogen ingezongen heb toen ik net bevallen was van mijn dochter Chinouk. Ik had het nummer speciaal voor haar gemaakt. En nu is de cirkel rond, want dit najaar heeft ze op mijn grote PUUR-concerten een liedje voor mij gezongen.
Heb je het soms zwaar en lastig gehad in je carrière?
Zware en lastige momenten zijn er ook veel geweest. Dan sta je als artiest op een kruispunt en denk je van waar moet ik naartoe met mijn carrière? Dan slaat de twijfel even toe. Maar ik ben altijd mijn eigen weg blijven gaan. Ik heb altijd mijn hart gevolgd in de muziek. Ik ben niet het type om de stroming of de hype van het moment te volgen. Ik doe waar ik mezelf het beste in voel en dat is liedjes zingen die de mensen raken en pakken.
Uit bewondering van Dana Winner is tot en met 6 mei te zien in diverse Nederlandse theaters. Kaarten zijn online en aan de kassa’s van de theaters te koop. www.danawinner.nl