Theaterkrant
‘Marijn brengt haar solovoorstelling met grote toewijding en in een beheerste stijl, naturel, nooit over-geëmotioneerd, soms zelfs met distantie. Dat werkt goed. Briljant is de redenering van Hillesum waarom zij níet wil onderduiken.
Tot op het laatst behoudt de voorstelling een optimistische toon, en dat is indrukwekkend. Beklemming en hoop gaan samen. Dat is knap gedaan, want op die manier behoudt Dat onverwoestbare in mij exact wat een historische voorstelling moet doen: je waant je in de tijd van toen, zonder kennis van nu.’