In Dis Order blikt Cat terug op haar jeugd. Ze was een leuk meisje dat braaf meedeed, ook wanneer dat niet goed voelde. Dat moet dan maar, dacht ze. En dat dacht ze veel te vaak. Ze noemt zichzelf een pleaser. Het stemmetje in haar hoofd dat ze Anna noemt, helpt haar in de situaties waar ze onder het mom van ‘dat moet dan maar’ in verstrikt raakt. Maar die stem wordt steeds gemener en destructiever.
Dis Order is een psychodrama over eetstoornissen, geïnspireerd op dagboeken van Cat Smits en wetenschappelijk onderzoek van psychomotorisch therapeut dr. Marlies Rekkers, tot fictie gemaakt door Christine Otten. Het spel wordt gecombineerd met documentairebeelden van Sunny Bergman.
Het publiek wordt meegenomen in de innerlijke strijd tussen licht en duisternis.