Nog niet zo lang geleden bezocht de Portugese singer-songwriter Fernando Lameirinhas Cuba. Zonder specifiek plan: een rondreis, zonder bijbedoelingen. Het land maakte een onuitwisbare indruk op hem: hij raakte in de ban van dit legendarische eiland. Om met Lameirinhas’ woorden te spreken: ‘Ik heb me liefdevol laten infecteren’. Het begon met de prachtige traditional Flor Pálida (Bleke Bloem) van de Cubaanse zanger Polo Montañez, onderweg naar zijn hotel in een rammelende taxi. Dit was zijn kennismaking met de zogenaamde plattelandspoëzie.
Lameirinhas maakte direct een Portugese vertaling en schreef al tijdens zijn reis een reeks liedjes en fado’s, beïnvloed door in het bijzonder de Cubaanse Son met zijn Spaanse en Afrikaanse ritmes. In zijn ogen zijn de muzikale genres uit Portugal en Cuba emotioneel verwant aan elkaar, alhoewel ze anders klinken. Wellicht trekt dit aspect Fernando, die in zijn leven veel verschillende muzikale genres heeft gespeeld, zo aan in de Cubaanse Son.
In CUBA IN neemt de Portugese Nederlander het publiek mee om met zijn blik Cuba te ervaren. Zijn impressies geven zowel blijk van de schoonheid als van de schaduwzijde van dit exotische eiland. Zwoelheid, zachtheid en beweeglijkheid, versus verschraling en verwaarlozing.
Lameirinhas maakte direct een Portugese vertaling en schreef al tijdens zijn reis een reeks liedjes en fado’s, beïnvloed door in het bijzonder de Cubaanse Son met zijn Spaanse en Afrikaanse ritmes. In zijn ogen zijn de muzikale genres uit Portugal en Cuba emotioneel verwant aan elkaar, alhoewel ze anders klinken. Wellicht trekt dit aspect Fernando, die in zijn leven veel verschillende muzikale genres heeft gespeeld, zo aan in de Cubaanse Son.
In CUBA IN neemt de Portugese Nederlander het publiek mee om met zijn blik Cuba te ervaren. Zijn impressies geven zowel blijk van de schoonheid als van de schaduwzijde van dit exotische eiland. Zwoelheid, zachtheid en beweeglijkheid, versus verschraling en verwaarlozing.