De Bezoeking

Fragment uit het interview: 

'In De Bezoeking gaat het over een operadirigent die Verdi’s beroemdste opera nog zo graag zou willen dirigeren en over een volkszanger, die furore heeft gemaakt met ’Libiamo’, het beroemde drinklied uit La Traviata.'

Bert: 'Beide mannen zijn in de laatste fase van hun leven. Mijn personage, de operadirigent met Korsakov, is geregeld de draad kwijt, maar hij ziet zijn kans schoon om eindelijk La Traviata in te studeren. Wigbolt speelt met veel plezier de bevallige Violetta, ik haar gepassioneerde minnaar Alfredo. Het leidt tot een koortsdroomachtige situatie waarin operaverhaal, fantasie en werkelijkheid op hilarische wijze door elkaar lopen.'
Wigbolt: 'Zo kan het gebeuren dat het ziekenhuis plotsklaps verandert in een feestzaal en de toeschouwer in een hartstochtelijke operascène belandt. Hun enthousiasme mondt uit in een operawaardige apotheose waarmee beide patiënten de laatste acte inluiden. Zoals de ondertitel luidt: zingend naar het einde.'

Regisseur Minke [tevens dochter van Wigbolt]: 'De Bezoeking is een cadeau voor mijn vader en Bert omdat ik zo dankbaar ben dat ze ons hier, in de magische wereld van het theater, hebben laten opgroeien.'

‘De taal is – als altijd bij Het Volk – van groot belang. Het is een stuk vol messcherpe dialogen en harde humor. De God van de Slachting is in deze versie vooral een goed gespeelde komedie, een (verbaal) slagveld, psychologische oorlogsvoering op hoog niveau.’

'De tekst gaat een fraai spel aan met werkelijkheid, fictie en het libretto van La Traviata....amusante voorstelling...zichtbaar speelplezier.'

[over regisseur Minke Kruijver]: ‘ze is erin geslaagd om de kenmerkende stijl van Het Volk volledig tot zijn recht te laten komen en er toch nieuwe lagen aan toe te voegen. Ongetwijfeld ook met behulp van Steef de Jong...geestige vormgeving…geraffineerde liedteksten.’